Hej! Nie wiem czy wiecie, ale w USA maj jest miesiącem mental health awareness, czyli uświadamiania o zdrowiu psychicznym. W Wielkiej Brytanii w tym miesiącu był też mental health awareness week, który miał miejsce od 13 do 19 maja. Propagowanie takich akcji i mówienie na takie tematy głośno jest czymś bardzo ważnym. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że powstaje coraz więcej kampanii, które mówią o samopoczuciu, zdrowiu psychicznym, terapiach. Coraz więcej osób obala mit, że chodzenie do psychologa czy psychiatry jest czymś negatywnym i czymś czego powinniśmy się wstydzić. Sama też kiedyś dodałam film na kanał o chodzeniu do psychologa, ale chcę to poruszyć znowu w tym poście, bo jest to coś co lubię propagować i wiem, że zawsze mogę dotrzeć do nowych osób, którym w jakiś sposób to co napiszę może pomóc.
Moja przygoda z psychologiem zaczęła się w pierwszej klasie liceum i trwała kilka miesięcy. Może to nie dużo, ale gdybym nie poszła na terapię, na którą zapisali mnie moi rodzice (za co jestem im bardzo wdzięczna) to tak naprawdę nie wiem jak bym sobie poradziła z tym co działo się w mojej głowie. Problemy, z którymi się zmagałam trwały już od gimnazjum, ale dopiero w liceum zdałam sobie sprawę, że pora z tym coś zrobić. Po poważnej rozmowie z rodzicami zdecydowaliśmy się, że warto byłoby się udać do psychologa. Każdy ma inne doświadczenia z psychologami. Czasami ludzie są nastawieni negatywnie od początku chodzenia na terapię (bo nie idą tam ze swojej woli) i przez to też ta terapia nie daje takich efektów jakie powinna. Je też może nie lubiłam wszystkich sesji, ale nie chodziłam tam z jakiegoś przymusu i wiedziałam, że jak komuś powiem o wszystkim kto zrozumie mnie lepiej niż nawet moi rodzice to będzie mi lżej. Terapia bardzo mi pomogłą. Po pierwsze, pani psycholog uświadomiła mi kilka rzeczy co pomogło mi zmniejszyć moje problemy, bo zaczęłam mieć do nich inne nastawienie. I po drugie, rozmowa z kimś kto Ciebie w żadnym stopniu nie ocenia jest jednak czymś co chyba działa pozytywnie samo w sobie.
Dużo osób uważa, że chodzenie do psychologa to okazywanie słabości oraz boją się jak zareaguje na to ich otoczenie.
To nie jest okazywanie żadnej słabości. Faktyczne pójście na terapię jest pokazaniem, że chcesz być lepszą i silniejszą wersją samego siebie i że chcesz sobie pomóc. Czy to jest jakaś słabość? Wręcz przeciwnie.
Rozmowa z psychologiem może mieć bardzo pozytywne efekty i na pewno będzie mieć, jeżeli się otworzysz i zdecydujesz się na nią pójść. To nie jest żaden powód do wstydu. To jest najlepsze co możesz dla siebie zrobić. Jeżeli kiedykolwiek myślałeś/myślałaś o pójściu na terapię i porozmawianiu o tym co Ciebie trapi to nie ma na co czekać. Zobaczysz, nie będziesz tego żałować i wszystko stanie się jaśniejsze. Daj sobie pomóc.
Btw, poniżej wrzucam kilka pozytywnych zdjęć z Hyde Park w Londynie. Najlepszy park w jakim kiedykolwiek byłam!
Co myślicie o chodzeniu do psychologa?
Hi! I don't know if you know about it, but in the USA may is a mental health awareness month. In the UK we also had a mental health awareness week that took place from 13th to 19th May. Talking about mental health aloud is a very important thing. I've noticed that recently there are more and more campaigns that promote mental health awareness, wellbeing and therapies. Many people are breaking the taboo that going to a psychologist or psychiatrist is something negative that we should be ashamed of. I even by myself already recorded a video about going to a psychologist, but I will talk about it one more time because it's something I like promoting and I think that I can always reach and help someone new.
I started going to my psychologist when I was in the first class of high school and my therapy lasted a couple of months. Maybe it wasn't that long period of time, but if I hadn't gone to a therapy thanks to my parents then I wouldn't have been able to deal with the problems I had on my mind. I struggled since secondary school, but in high school, I realised I couldn't go on like that so I and my parents decided that the best option would be to attend a talking therapy. There are different opinions about psychologists. Sometimes, people have a negative attitude about the whole idea of talking to a stranger (they go to therapy without their own will) and that's why therapy doesn't give good results. I didn't like every session I had, but I went there anyway because I wanted to and I knew that if I tell my problems to someone who understands me better than my parents then I'll feel relief. Talking therapy helped me a lot. First of all, my psychologist made me aware of a few important things that helped me to deal with my problems. Therefore, I had a different attitude towards everything that I struggled with. Moreover, talking with somebody that would never judge you is something that has a positive effect in itself.
Many people think that going to therapy is like showing some weakness and they are afraid of what their neighbourhood would think of them. It's not showing any weakness. Going to therapy shows that you want to be a stronger and better version of yourself and you want to help yourself. Can you call this a weakness? I don't think so.
Talking with a psychologist can have great results, and it will have if you open up yourself and decide on your own that it is worth to try and go there. There is nothing to be ashamed of. It's the best thing that you can do for yourself. If you ever thought about going to therapy and talking about your problems, then you shouldn't wait. You won't regret it. Everything will be brighter. Help yourself.
Below, I'm posting some photos from Hyde Park, London. It's the best park I've ever been to!
What do you think about talking therapies?
